Het voelt voor mij zo kloppend om mijn eigen praktijk te hebben. Een vrij gevoel geeft het me.

Er is ook een maar….

En die maar is dat er ook administratie gedaan moet worden.

En laat dat nou precies net iets zijn wat ik niet leuk vind en ik zo lang mogelijk uitstel.

Dan wordt dat uitstellen langer en langer totdat het wel heel veel werk gaat zijn.

Ik merkte ook dat het andere dingen in de weg gaat staan waardoor het minder gaat stromen.

Dus…..  ervoor gaan zitten en knallen. Ik zat erin en begon het stiekem ook een heel klein beetje leuk te vinden. Een heel klein beetje maar.

Maar ik mocht ook weer naar binnen keren om te gaan kijken waarom ik dit nu zo uitstel.

Ooit in de eerste klas (wat nu groep drie heet) moesten we een boekje invullen wat dan telde als rapport. Ik moest een Zweedse puzzel invullen en snapte totaal niet wat dat was en wat de bedoeling was.

Toen ik het de juf vroeg werd zij boos en riep, zo hard dat de hele klas het hoorde, dat het echt belachelijk was dat ik het niet snapte. Veel kinderen uit de klas moesten lachen en voelde voor mij dat ze me uitlachten.

Ik voelde me zo ontzettend dom dat ik op dat moment besloot alles zo perfect mogelijk te willen doen.

Later bleek dat de juf overspannen was en heeft ze zich erna voor lange tijd ziek gemeld om tot zichzelf te komen. Iets wat ik jaren later van mijn moeder hoorde.

Inmiddels ben ik zover dat ik dat gevoel niet meer heb, maar op dit soort momentjes komt dat gevoel weer even naar boven en dat mag er dan gewoon zijn.

En als ik het dan echt even niet weet, dan vraag ik mijn boekhouder om advies. En weet je, dat kan ik nu doen zonder dat ik mij een dom meisje voel.

Dit heb ik bij mezelf uit kunnen pluizen en is precies wat ik doe bij mijn cliënten. Puzzelen en uitpluizen waar een bepaald gevoel vandaan komt.

Lees je dit en heb je zoiets van hé ik loop tegen dingen aan waar ik niet uit kom, contact me dan gerust. dan gaan we kijken of het goed voelt om aan de slag te gaan.